Mijn vrouw en ik fietsen graag door Nederland in de zomervakantie. Maar het slechte weer maakte dat we dit jaar over de grens keken. Het was wegens corona en de maatregelen even zoeken wat mogelijk en veilig was, maar met advies van het reisbureau kwamen we uit op Lesbos. We hebben daar niet gefietst, maar wel volop genoten. 

Ik besef dat lang niet iedereen zomaar op vakantie kan… Zeker deze jaren niet. Door corona konden zorgmedewerkers niet worden gemist doordat de IC en andere afdelingen overvol lagen. In verzorgingshuizen was het al niet anders. Maar ook veel mantelzorgers zijn onmisbaar. Die wetenschap motiveert me des te meer om met oplossingen van Tunstall hun werk te helpen verlichten. Het mooie is dat we tegelijkertijd de kwaliteit van leven van de cliënten daarmee verhogen.

Geruststelling

Ik weet dat veel mantelzorgers er moeite mee hebben om hun alleenwonende vader, moeder of een andere naaste voor wie ze zorgen, achter te laten. En een tijdelijke vervanger regelen is ook niet altijd eenvoudig. 

Er zijn tal van oplossingen op het gebied van telezorg. Aan het begin van de vakantieperiode zien ook altijd een toename van het aantal aanvragen van personenalarmering. Dat zorgt voor geruststelling en gemak, zowel voor de cliënt als de mantelzorger. Niet alleen tijdens de vakantie…. Daarna willen ze deze service niet meer missen.  

Blij met techniek

Dat heb ik in de praktijk ondervonden. Toen mijn moeder al in de tachtig was kon ze door toenemende dementie moeilijker zelfstandig blijven wonen. Maar dat wilde ze beslist nog wel. Gelukkig konden mijn broer, mijn zus en ik de ondersteuning samen op ons nemen. 

Dankzij technische hulpmiddelen kon onze moeder langer in haar huis blijven wonen. Ook bij ons begon dat met personenalarmering. Toen ze weleens vergat dat er een pan op het vuur stond, die dan droog kookte, breidden we dat uit met een rookmelder en hittesensor. Het is weleens voorgekomen dat ik in alle haast naar haar toe moest rijden en de boel al flink rookte. Gelukkig woonde ik dichtbij en was ik er op tijd. Inmiddels is m’n moeder 92 en woont ze in een kleinschalige woonzorglocatie.

Er is veel meer mogelijk

Nu wist ik door mijn werk heel goed wat allemaal mogelijk is. Ook veel andere mantelzorgers ontdekken nadat die eerste, lang niet altijd makkelijke stap naar personenalarmering, is genomen dat er nog meer oplossingen zijn die het leven gemakkelijker én veiliger maken. Het kan bovendien het werk van mantelzorgers en zorgprofessionals verlichten.

Je kunt denken aan een valsensor, een inactiviteits- of welzijnssensor, maar ook een veiligheidspakket met onder meer een alarm bij rook of koolmonoxide en zelfs een babbeltrucmelder. Het zijn allemaal hulpmiddelen die mensen de vrijheid bieden om veilig en vitaal thuis te wonen.

Predictieve persoonlijke telezorg

Technologie draagt op die manieren bij aan de kwaliteit (en betaalbaarheid) van de zorg. De ontwikkelingen gaan snel op dat gebied. De komende jaren fungeert digitalisering daarbij als vliegwiel. Binnen Tunstall Cognitive Care bijvoorbeeld maken we steeds meer gebruik van data, die benut kunnen worden voor predictieve persoonlijke telezorg door gegevens van diverse bronnen te verzamelen, combineren en analyseren. Zoals toezichthoudende sensoren, smartphones en wearables (slimme kleding met daarin verwerkte sensoren). 

Daarmee kunnen we op basis van iemands gedrag of bewegingen bijvoorbeeld voorspellen of hij binnenkort gaat vallen – en dat er dus maatregelen of extra voorzieningen gewenst zijn. 

Tegelijkertijd zorgen we er wel voor dat ze zo onopvallend mogelijk aanwezig zijn. Zodat de hulpmiddelen en het gebruik ervan zeker niet belemmerend werken of in de weg zitten. Ook al zijn ze onzichtbaar, geven ze de gebruiker (én de mantelzorger) wel zekerheid en vertrouwen. En zodoende een prettiger leven.

Als volgend jaar Covid-19 hopelijk definitief onder controle is, kunnen mantelwerkers en zorgmedewerkers weer onbekommerd op reis, mede dankzij de technische oplossingen. Als alle landen ‘op groen staan’ kan iedereen weer naar zijn of haar favoriete bestemming. Die van ons staat al vast: fietsen in eigen land. Nu nog hopen dat de zon schijnt…